در باور عمومی مفهوم انقلاب مشروطه با مفهوم انقلاب سیاسی که از اواخر سال 1323 قمری(1284خورشیدی) در ایران آغاز شد و در نهایت به پیروزی آن در ربیع‌الثانی 1324 قمری ( 1285 خورشیدی) انجامید، عجین است. ولی سلسه وقایع مزبور، تنها وجه سیاسی انقلاب مشروطه است و نه کلیت آن. انقلاب مشروطه، یک انقلاب عظیم فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بود که ظهور وجه فرهنگی آن مقدم بر پیروزی وجه سیاسی آن است. در دوره پنج جلدی «مشروطیت ایران و رمان فارسی» که پاره‌ای از مجموعه بزرگتر «مجموعه ادبیات عصر مشروطیت» است، تاثیرپذیری ایرانیان از تحولات ادبی دنیای جدید، و افزوده شدن ژانر داستان‌نویسی مدرن به ادبیات ایران، دیده می‌شود. دوره پنج جلدی مشروطیت ایران و رمان فارسی مشتمل است بر: سرگذشت یتیمان نوشته میرزا اسمعیل آصف، مکتوب قصه‌نما و  افكار پریشان (نویسنده نامعلوم)، مکتوبات یک انگلیسی نوشته غلام‌رضا، عروسی مهرانگیز نوشته یحیی میرزا اسکندری، گل آقا-گل تاج نوشته ابوالقاسم سروش، غیاث خشتمال نوشته عیسی سروش، نیرنگ سیاه نوشته ملک‌الشعراء بهار، پهلوان زند نوشته شیرازپور(پرتو)، ایام محبس نوشته علی دشتی، سفیدپوشان نوشته شیراز پور ( پرتو )، اسرار شب نوشته عباس خلیلی، سه عروسی نوشته م.آیتی، پریوش ناکام نوشته حسین علی گلشن.