مؤسسه‌ی تحقیقات اجتماعی، که مکتب فرانکفورت از آن پدید آمد، در سال‌های اوایل جمهوری وایمار تأسیس گردید. دوران حکومت نازی را در تبعید سپری کرد و به‌صورت کانون مهم نظریه‌ی اجتماعی در دوران پس از جنگ درآمد. نخستین اعضای مکتب نظیر آدورنو، هورکهایمر و مارکوزه به تدوین و تکامل شکلی از نظریه‌ی مارکسیستی تحت عنوان «نظریه‌ی انتقادی» اقدام نمودند، که در مطالعه و بررسی مفاهیم و مقولاتی چون طبقه، سیاست، فرهنگ و ایدئولوژی بسیار مؤثر و نافذ واقع گردید. آثار اعضای جدیدتر و به‌ویژه هابرماس در سراسر اروپا و امریکای شمالی مورد توجه و استقبال گسترده‌ای قرار گرفته است.
کتاب تام باتامور ضمن نگاهی تازه و بحث‌برانگیز به نقش مکتب فرانکفورت در گسترش و تکامل جامعه‌شناسی نوین به بررسی و ارزیابی موضوعات و مقولات عدیده‌ای می‌پردازد که تا پیش از این در جای دیگری مورد بررسی قرار نگرفته بودند. وی غفلت از تاریخ و اقتصاد سیاسی توسط نظریه‌پردازان انتقادی را مورد بحث قرار داده و به بررسی رابطه‌ی مکتب فرانکفورت با جنبش‌های رادیکال دهه‌ی ۱۹۶۰ و دوران حاضر می‌پردازد. تحلیل انتقادی باتامور از آرا و نظریات نویسندگان مکتب فرانکفورت از طریق ارزیابی آثار آنان و کشف رابطه‌ی نظریه‌ی انتقادی با دیگر اشکال تفکر جامعه‌شناختی، به‌ویژه پوزیتیویسم و مکتب ساختگرا، موجب قابل فهم‌شدن نقطه‌نظرات و دیدگاه‌های نویسندگان این مکتب گشته است.
