امروزه جهان در ادامه استعمار نو، شاهد استعمار مجازی است. اگر استعمار کهنه فیزیک جهان و استعمار نو فرهنگ جهان را نشانه می‌گرفت، استعمار مجازی همه عرصه زندگی، اعم از علم، کار و مجموعه ایده‌ها، ارزش‌ها و عملکرد روزمره جهان را با ظرفیت دیجیتالی بودن، غیر مرکزی / مرکزی بودن، پنجره‌های همیشه باز، واقعیت مجازی بودن، تعاملی بودن و کاربرمدار بودن تسخیر می‌کند. اگرچه فضای مجازی ظرفیت آسان‌سازی روندها و کاهش تخریب محیط زیست و توسعه عدالت اداری و اجتماعی را فراهم می‌سازد ولی تیغه دولبه ای است که از سوی دیگر ابزار استثمار و استعمار بوده و وظیفه به انحصار کشاندن انتخاب‌های مردم جهان در بازار استعماری امریکا را دارد. فضای مجازی ابزار قدرت نرم، و قدرت نرم مرجع تولید فضای مجازی شده است. از سوی دیگر پایان جنگ سرد، آغاز جنگ نرم محسوب می‌شود و فضای مجازی فرصتی است برای نهادسازی جهانی امریکا که بدون کنشگر قدرتمند شدن، نمی‌توان در این مبارزه کارسازی مؤثر نمود.
