کتاب حاضر جلد هشتم از مجموعة «انقلاب اسلامی و اندیشة سیاسی» است که در آن پژوهشی توصیفی ـ اکتشافی در موضوع بازشناسی گفتمان اصول‌گرایی اسلامی در ایران پس از انقلاب با استفاده از روش گفتمان به عنوان یک روش کیفی به رشتة تحریر در آمده است. از این رو ابتدا با معرفی برخی از مهم‌ترین مطالعات انجام شده دربارة تحول فکر دینی در ایران معاصر، مخاطب قبل از ورود به بحث اصلی، با مباحث دینی و اندیشه‌ای این حوزه آشنا می‌شود. سپس به تشریح جریان‌ها و گفتمان‌های دینی در ایران پیش و پس از انقلاب اسلامی و نیز گفتمان اصول‌گرایی اسلامی پرداخته می‌شود. در این مقال از نظریه‌های نمایندگان شاخصی چون: «حسن رحیم‌پور ازغندی»، «عبدالله جوادی آملی»، «محمدتقی مصباح»، «روبرت وسنو» و... استفاده می‌شود. شایان ذکر است هدف از ارائة این پژوهش شناخت مؤلفه‌ها، ابعاد و ویژگی‌های متفاوت گفتمان دینی و همچنین بررسی چگونگی شیوة تعامل این گفتمان با گفتمان‌های دیگر می‌باشد.
